Opis
Praca z cyklu „Miejska młodzież” przedstawia parę młodych osób, spędzających czas na plaży. Po prawej stronie obrazu znajduje się stojący w delikatnym kontrapoście opalony mężczyzna w neonowo błękitnych, obcisłych szortach z białą lamówką. Ma krótko przystrzyżone włosy i nałożone słuchawki nauszne. Na wyraźnie zarysowanym torsie widoczny jest złoty łańcuch z zawieszką z literą B w kole. W prawej, ugiętej ręce trzyma najprawdopodobniej szklany pokal do piwa, druga zaś spoczywa wzdłuż ciała. W lewej stronie obraz zaś została przedstawiona z profilu siedząca w bikini kobieta, opierająca się o prawą nogę swojego towarzysza. Ona również ma krótkie ciemne włosy, a jej w jednym uchu można dostrzec niewielką słuchawkę. W jednej ręce trzyma telefon, drugą dotyka ekranu. Oboje znajdują się na jasnoniebieskim ręczniku w ciemniejsze pasy na tle plaży. Na niebie widać również w lewym górnym rogu ptaka – zapewne mewę.
Motyw plażowiczów, turystów i morza był popularny w sztuce oraz kulturze popularnej od XX wieku (m.in.: Edvard Munch, Edward Hopper, David Hockney, Edward Dwurnik). W tym przypadku motyw ten zostaje silnie uwspółcześniony, nie stroniąc od podejścia krytycznego do hiper-konsumpcjonizmu. Sportretowana para zdaje się nie być zainteresowana własnym towarzystwem – każde z nich jest niejako wchłonięte przez zdobycze technologii. Każdy element na obrazie jest przerysowany, czego doskonałą wizualizacją jest rozmazująca twarz stojącego atlety przywodząca na myśl internetowe memy. Obraz zdaje się być sceną z alternatywnej, nieco wirtualnej rzeczywistości.
W twórczości artysty widoczne są również silne inspiracje twórczością niemieckiej grupy Die Neue Wilde czy polskiej Nowej Ekspresji. Agresywna kolorystyka, ostre kontrasty, brutalizacja, prowokacja. Nie bez znaczenia jest w tym przypadku również tytuł cyklu, który traktuje o miejskiej młodzieży, życiu w metropolii, poszukiwaniu własnej tożsamości czy przynależności. Obraz operuje płaską plamą malarską, sięga także do estetyki pop-artu czy glitch artu zmiksowanej z pixel artem. Obraz świadomie gra z konwencją malarstwa naiwnego czy współczesnego piękna, upraszczając wybrane elementy, do podkreślenia ich siły wyrazu.
