Mariusz Mikołajek „Widok z okna II”

Mariusz Mikołajek „Widok z okna II”

Obraz Mariusza Mikołajka „Widok z okna II” został namalowany w 2015 roku w technice akrylu na płótnie i ma wymiary 180 x 180 cm. Przedstawia on dziewięć skrępowanych węzami postaci, które zdają się kręcić na okrągłej karuzeli.

artysta: Mariusz Mikołajek

rok: 2015

wymiary: 180 cm x 180 cm

sprzedane

Opis

Kompozycja jest zamknięta, złożona, traktowana niemal symetrycznie. Linie wertykale, horyzontalne i diagonalne równoważą się. Całość jest niezwykle dynamiczna, układ poszczególnych elementów formalnych sprawia wrażenie napięcia. Gama barwna jest szeroka i zrównoważona. Światło na obrazie jest rozproszone. Malarstwo Mikołajka z łatwością można powiązać z twórczością Francisa Bacona. Nie koresponduje on jednak z angielskim artystą, a stara się kontynuować tradycję malarstwa ekspresjonistycznego, balansującego na granicy figuratywności i abstrakcji. Pierwszorzędnym środkiem wyrazu staje się linia, którą z właściwym sobie rozmachem kreśli kontury postaci oraz tytułowego okna. Potraktowane postaci bardziej niż dotąd są anatomicznie i nasycone większą dozą zmysłowości, nadal prezentują ekstremalne stany egzystencjalne, co podkreślają ich poskręcane pozy.

W każdej kwaterze okna znajduje się jedna figura, która – co charakterystyczne dla malarstwa Mikołajka – pozbawiona jest wszelkich cechy indywidualnych. Wydobyta jest jedynie cielesność, często afektywna i odrzucająca. Bohaterowie funkcjonują tu jako zaledwie człekopodobne kształty, które nasz wzrok wyłowić musi z impulsywnie uformowanego otoczenia. Pierwszoplanową rolę gra pełna ekspresji, „żywa” tkanka malarska. Zdają się być one pokawałkowane, poranione, skrępowane, będące w bezruchu, jakby nieświadome swojej własnej cielesności.

Widok z okna to zaledwie fragment rzeczywistości, część świata zaobserwowanego, wymarzonego bądź odczuwanego. Praca Mikołajka nawiązuje do kalejdoskopu zdarzeń – ujęta scena pozwala odbiorcy uświadomić sobie sam akt patrzenia, wnika w strukturę płaszczyzny obrazu. Motyw okna był szczególnie popularny w malarstwie romantycznym, które koncentrowało się przede wszystkim na ukazaniu wewnętrznych stanów emocjonalnych bohatera bądź autora. Mikołajek stara się niejako kontynuować tę tradycję. Opiera się na kontraście bliskości i dali, tego co znane, ale i tajemnicze. Okno pozwala nam zdystansować się od burzliwego świata, który na obrazie potraktowany jest jako czerwona, silnie pochłaniająca plama barwna. Poszczególne elementy działają skłębioną magmą kolorystyczną, ruchliwym rytmem świateł i cieni, bogatą fakturą i intensywną chromatyką.

Obraz przedstawia zainteresowanie artysty połączeniem takich tematów jak człowiek, emocje, relacje międzyludzkie. Jest to więc pewnego rodzaju przejaw sztuki zaangażowanej, jednak silnie metafizycznej oraz uduchowionej. „Widok z okna II” jest obrazem pełnym dramatyzmu i teatralnej ekspresji. Pojawienie się kategorii brzydoty i deformacji, a także silna ekspresywność kompozycji wpisuje się w nurt myślenia o cielesności człowieka, jego miejsca i roli, jaką odgrywa w codziennym życiu. Mikołajek pokazuje depersonalizację człowieka, jego niespójność, lęki, dysharmonię, i swego rodzaju pociąg do nicości. Okno jest granicą koncepcji życia i śmierci, pozwala przenieść się do innego świata. Często niebezpiecznego, o czym właśnie traktuje artysta.