Dawid Czycz „Bez tytułu”

Dawid Czycz „Bez tytułu”

19,000.00

Obraz Dawida Czycza został namalowany w 2014 roku w technice olejnej na płótnie i ma wymiary 80 x 60 cm. Dzieło posiada dwa plany, z których na pierwszym, na osi obrazu, znajduje się martwa natura pod szklaną kopułą, drugi plan stanowi zaś jasno zielone tło. 

artysta: Dawid Czycz

rok: 2014

wymiary: 80 cm x 60 cm

certyfikat autentyczności: tak

Opis

Kompozycja obrazu jest zamknięta, prosta i symetryczna. Cechują ją rytmiczność oraz statyczność, podkreślone przez powtarzalność wykorzystanych elementów. Praca posiada wąską gamę kolorystyczną. Artysta sięgnął do zrównoważonej, dosyć chłodnej i rozjaśnionej tonacji barw, skupiając się na bieli, szarościach oraz odcieniach zieleni. Światło jest rozproszone, a jego źródło znajduje się poza obrazem, jest trudne do zidentyfikowania. Na pokrywie widoczne są jednak bliki, podkreślające wrażenie głębi oraz fakturę szkła. 

Praca ukazuje niewielkie drzewko, którego gałęzie i konary opakowane są białą draperią. Artysta wykorzystał pozornie znajome fragmenty rzeczywistości, które na obrazie przybierają osobliwą, surrealistyczną formę. W ten sposób stworzył mikro środowisko – eksponat przypominający obiekt z muzeum historii naturalnej bądź ogrodu botanicznego. Szklana kopuła z jednej strony podkreśla kruchość i delikatność drzewka, ale także chęć panowania nad naturą. 

Na obrazie można dostrzec inspiracje wczesnorenesansowym stylem przedstawiania draperii, o silnie zgeometryzowanych, ostro łamiących się fałdach, maskujących liście drzewka. Artysta nawiązuje również do sztuki wypychania obiektów naturalnych – taksydermii – szczególnie popularnej w epoce wiktoriańskiej. Celem było tworzenie eksponatów do muzeów i na wystawy, a w szczególności wypychanie martwych zwierząt oraz zamykanie fragmentów natury właśnie pod szklanymi kopułami. Technika ta przywodzi na myśl gabinety osobliwości, czyli kolekcje dzieł sztuki, zabytków, egzotycznych rzadkich przedmiotów popularne wśród arystokracji i władców nowożytnych, zbierane w niewielkich, przeznaczonych do tego pomieszczeniach. Nie brak na obrazie również nawiązań do sztuki XX i XXI wieku, a w szczególności ambalaży (emballage) Tadeusza Kantora czy instalacji land artowych Christo i Jeanne-Claude. 

Praca Czycza z jednej strony podkreśla tęsknotę za naturą i próbę zatrzymania jej przemijalności, z drugiej zaś strony naukową fascynację dziełami przyrody. Jest to bezpośrednie nawiązanie do popularnego w sztuce dawnej malarstwa wanitatywnego, odnoszącego się do upływ czasu, nietrwałości świata, ale i elementów przypominających człowiekowi o własnej nieśmiertelności.

Dzięki temu artysta stworzył nastrój, trudnej do określenia grozy i niepokoju, ale i niedopowiedzenia. Obraz wpisuje się w nurt uprawiania historii materialnej, popularnej od końca lat 90., poszukującej relacji między rzeczami a ludźmi, tym co organiczne i nie-organiczne, pozostałościami po przeszłości oraz pytaniem o ich status. Opakowane drzewko może być zarówno elementem rzeczywistej natury (ekofaktem), jak i sztucznym wytworem człowieka (artefaktem). Artysta miesza więc porządki, kreując nowy, fantastyczny świat. Czycz tworzy opowieść o współczesnych nastrojach, zagrożeniach oraz potrzebie piękna.